Ya sen çocuk değil miydin, büyümedin mi yavaş yavaş? Bütün anlaşmalar bağlandı, bütün oteller ayarlandı. Ya sen çocuk olmadın mı hiç? Büyümedin mi hiç? Değerli olanın ne olduğunu unuttun mu şimdi? Sen, ben ve sevgili annen. Ya sen bir zamanlar çocuk olduğunu unuttun mu şimdi? Her şey komik değil mi? Yok bir çözümü, yok bir teselli, ağla şimdi. Ya sen çocuk değil miydin hiç? Nedir önemli olan unuttun mu şimdi? Yalvar yakar sürünürken, insan kardeşler için ağlıyorken ve bu yazıyı yazarken yan masada alman turistler bilardo oynarken, bir zamanlar çocuk olmadın mı hiç? Öyle geliyor ki bana, sarılsam sana geçmeyecek bu sancı, ağrıyıp duruyor içimde. Sevgiliye isim koy, koy koyabilirsen. Aşk gelip her şeyi yıkınca, köprüler, anıtlar, oteller ve devletler, içinden Allah’a ağlamak geldiğinde bir tek, o zaman hatırlarsın bir zamanlar çocuk olduğunu. O zaman anlarsın Allah da dahil her kelimenin pek kolay olduğunu.
Ya sen çocuk değil miydin? Zırıl zırıl ağlamaya çağırıyorum kardeşler, hiçbir şey bilmediğimizden. Bütün yüzler mutsuzsa şimdi ve en mutlumuzun elindeki bir umutsa, bu umuttan başka bir şeyi olmadığını bilmiyorsa ve bu yazıyı böyle okuyorsa, hiçbir şey bilmediğimizi itiraf etmenin vakti gelmedi mi? Ya sen çocuk olmadın mı, sevmedin mi, küfretmedin mi, sarhoş olmadın mı, unutmadın mı, kendine gülmedin mi, utanmadın mı? Sana bakınca sırıtan bir surat dışında başka bir şey niye göremiyorum öyleyse? Bu acı nedendir kardeşler? Neden yaşadığını bilmeyen sevdiğini bilir mi?
Hepsi boş. Hepsi dolu. Kıydım şimdi canıma, kıydım sana. Her şey nasıl da boş, nasıl senle doldu bir anda. İlk aşk ilk aşksa, aşk ne, ilk ne, hiç düşündün mü? Sonra kasıklarında kaynayan bir pınardır gençliğin, yeri gelir uygunsuz olur. Yani hanım olmaz, bayan olmaz, efendi olmaz, uslu olmaz, yani sen olur o vakit, her kelimenin ötesinde. Çıkamazsın koçak bu işin içinden. Hiçbir şey bilmiyorsun o kadar. Seviyorsun veya sevmiyorsun, hepsi bu kadar. Olmak da bu, bilmek de bu. Hiç bilmiyorsun o kadar.
Tanrım ne kadar acı veriyor senin yerine kendimi düzeltmek. Yalan yalan üstüne binerken, acı çektiğin haksızlık olmaktan çıkıyor. Sevindiğin müjde olmaktan… Tanrım acı çekiyorum şimdi. Peki Allah hiç bir yatakta kıvrılıp ağladı mı, eşitlik olmasa da? Güzellik acı verdiğinde akıldan bahsedilir mi?
Yorumlar