fişleri yazarken hüzünlenmek hiç aklıma gelmezdi. şu tarihte şurdaydık, şurda şunu konuşmuştuk, sonra da şuraya gitmiştik doğru ya… sen neskafe içmiştin, ben incelik olsun diye şekerlerini atmıştım, sen aslında şekersiz içiyordun, falan filan… günlüğü açıp bir yandan da oradan takip etmeye varınca iş uzadı tabii.
boşverip iadeyi, bir albüm mü almalı fişler için?
her sene muhtelif giderlerde muhtelif hüzünleri hatırlamak için bir araçtı bu vergi iadesi. bakalım şimdi kim yazacak nakit ya da taksitli hayat hikayelerini.
:) gerçektende öyle oldu benim için..her yazdığım fişte sevdiğimi aradım bugünü hatırlıyormusun şu günü hatırlıyormusun ….