Her sabah olduğu gibi saat 07:40’da alarm çalmadan uyandı.
Mutfağa geçip kahve makinasının tuşuna bastı.
Kahve hazır olana kadar yüzünü yıkadı.
Günün ilk kahvesiyle sigara içmek istedi,
balkonda.
Gömleğini arandı, buldu. Üst cebinden çıkardığı paketin boş olduğunu gördü.
Buruşturup attı mutfak tezgahına.
08:20’de eşini uyandırdı.
Günün ikinci kahvesiyle de sigara içmek istedi,
mutfakta.
Tezgahtaki boş pakete baktı.
08:35’de duşa girdi, traş oldu, dişlerini fırçaladı.
Kurulanana kadar bir sigara daha içmek isterdi,
salonda.
Bej rengi bir pantolon, açık mavi bir gömlek giydi.
Gömleğinin kollarını sıvadı.
Üç kez.
Bilgisayarını, kitaplarını, defterlerini topladı çantasına.
Gözlük camlarını sildi.
Sigarasız bir kahve daha,
berjerde.
Kahvaltı etmediler.
Eşi de bu arada hazırlandı. Giyindi, saçlarını taradı, makyajını yaptı, parfümünü sıktı.
Çıktılar.
09:05’de daireye vardılar.
Farklı odalara ayrıldılar.
Odasına girince bilgisayarını açtı, önündeki iş listesini göz ucuyla kontrol etti, günün ilk çayını da diledi sigarayla,
terasta.
Unuttu, üşendi.
Tüm gün çalıştı. Toplantılara, sunumlara katıldı, notlar-kararlar aldı. Yazdı çizdi.
Aralarda insanlarla sohbet etti, şakalaştı.
Kek getirmişler, öğlen yemeğine yalnız onu yedi.
İkindi kahvesini tek başına içti,
odasında.
Akşam erken çıktı işten.
Eşi eve giderken yoğurt, kaşar peyniri ve tavuk almasını söyledi.
Evinin yakınlarındaki AVM’ye uğradı.
Girmeden bir kahve içmek istedi,
meydanda.
Üşendi.
Marketten yalnız mandalina aldı.
Unuttu.
AVM’nin terasına çıktı.
Terasta iken…
İşte…
Elindeki poşeti pervazın demirine astı.
Poşetin içinden bir mandalina aldı.
Korkuluğa çıktı.
Öylece boşluğa bakarken …
Salındı durdu.
Mandalinayı kabuğuyla elma gibi dişlerken biri bağırdı arkasından:
“Adnan! N’apıyorsun Adnan!”
Durdu.
Düşündü.
Salındı.
Arkasına bakmadı.
(Unuttu)
Yorumlar