Etiket: şiir

biriktirdim sevdalarını sonbaharın… biriktirdim sevdalarını, sonbaharın deminde sezmiştim yağmura denk gelecek yersiz bir öfke vardı sancıya döndü ansızın umut beklenmedik bir yoldu yine yine yaklaşıyorduk bir yerlere, asi, usul sevgili! seni bekledim diye… “seni bekledim” diyebilmekten geçiyordu gün suskun duvarlar –ki ne olacaktı?– yüzüme bakıp durdular. öyle tenha tanıdım ki hayatı her sokakta her rüyada bağırmak yaşamaktan bizden bir imza bir iz –ikimiz– bir ses olsun istedim fazlasıyla susmuştum, karanlıktı… bir çaba, bir umut için… bir çaba, bir umut, içinden çıkılmaz işti ne zor kazançtı kimi ikimiz bir belki’ye anca yetiyorduk sabrın kanıtlarıydık bir anlamda buluştuğumuz yerler yağmalandı sonra çokça…

Fotoğraflar. Mahcubiyetle kenetlenmiş eller, eğilmiş sırtlar, yırtılmış elbiseler. Yüzler tabii. Hep baktığımız, gün boyu baktığımız, bakmaya doyamadığımız, hiç tükenmeyen. İnsan yüzü… yüz yüze gelmek yüz yüze bakmak yüz vermek yüzü yok yüzü yerde yüzü tutmamak yüzü suyu hürmetine yüzü solmak yüz üstü bırakmak yüzü sirke satmak yüzünün akıyla çıkmak yüzü kızarmak yüzünü çevirmek yüzünü kara çıkarmak yüzünü gören cennetlik yüzünü ekşitmek yüzünü ağartmak yüzünün kızarması yüzüne kan gelmek yüzüne bakmamak yüzünden okumak yüzünden düşen bin parça yüzü kara yüz karası yüzü kalmamak yüzü gülmek yüz göz olmak yüzü görmemek yüzü ak yüz görümlüğü yüzünü ağartmak yüz bulmak yüz kızartıcı… Çokça…

Gene mi büyüdü bütün çocuklar? Gene mi dayandı ölüm kapımıza? Gene sustuk mu hasretle öğrendiğimiz dersi, gene bilemedik mi haklıyı haksızı, alnımızda ateşten bir sızı ve damarlarımıza yürümüş çiçek kokusu. Dolaplardan eteklerini çıkardı kadınlar, kalçalarına gümüş ziller taktılar. Gökyüzünden yere bir taş gibi düşen şahin kuşların vaktidir. Toprak kabardı ve biz aşk içinde bir gördük gene aslanla ceylanı. Yaz şuraya iki gözüm, yürek bir kayadır, kırılmadan rahat bulmaz.

Gidelim buralardan, buralar berbat. Belki bir temiz dayak yemeliyiz kendimize gelmek, nerede olduğumuzu, nasıl kaçıştığımızı anlamak için, gel, gidelim. Zaman dolalı çok olmuş meğer, durduğumuz kabahatmiş, allah belamızı versin. Gidelim, ağzımızı burnumuzu kıracaklar bak yoksa. Gidelim buralardan, buralar hep özel mülk… Polise ihbar ettim bizi, az sonra gelecekler. Sözümü dinle sen gel, bir an önce gidelim, şimdi çıksak, sabaha, berrak bir yeni güneş. Tertemiz, öncesiz, anısız bir aydınlık. Bir bahane daha uydur, anlamaz kimse. Bir oyun daha belki, sessiz film gibi. Bir insan daha getir aklına önce. Yine kendini anlat, yalanı bol öyküler. Gidelim… Buralar bizim gibi, buralar berbat.

O pınar kıvrılarak akıp gitti yanından. Sonsuza kadar kaybettin. Kirpiklerine kara bir gölge düştü sonra, hep biraz korkarak güldün. Değil mi ki bu geldi başına, içinde yıkanıyorken daha dün, şimdi uzaksın böyle. Böyle kıvrılıp gitmiş, böyle terkedildin, çorak. O pınar kıvrılıp gitti uzaklara. Sesini kıstın, bir çocuk sesine benzettin. Şaşırmadığın halde şaşırmış gibi davrandın sonra. İlgilenmediğin halde ilgileniyormuş gibi… Pek küçük geldi dertleri hep. Ne vardı bunları konuşacak? Dünyayı yönetsen ne geçerdi eline? Evetler, hımmm’lar, aaa’lar. Gidin başımdan demek zordu çünkü. Korkuyordun içten içe. Bu hüzün içi boş çıkabilirdi, herkes korkuyordu. Belki bir Allah vardı veya yoktu, belki aradığı o…