Series: Akli Denge

“karartma de sen” odanda yalnızlığınla konuşmaya başlarsın bir gün. karanlıktır. bilhassa söndürmüşsündür ışıkları, yalnızlık daha bir belirginleşsin istemişsindir, altını çizmek o anki yalnızlığın… karanlığa alışmaya başlayınca gözüne ilk çarpan şey duvar olur. yine bir gün biri bu odada, bakmış mıdır bu duvara, tam da gözü karanlığa alışmışken? bir gün bu odada, yalnızlığının başka birinin yalnızlığıyla kesişme ihtimali üzerinde durmuş mudur? senin çünkü, bir gün bu odada, yalnızlığının başka birinin yalnızlığıyla kesişme ihtimali üzerinde durma kararını etkileyecektir bu. üzerinde yeterince durulmuş olsa da şimdiden, bu ihtimalin… sönük ışıklar altında ne kadar süre ayık kalabileceğini düşünmeye başlarsın. zaman daha mı yavaş geçer…

“çünkü ben buna değerim.” diyor… ne olunca değerli oluyor ki insan, ne yapınca? bir insana, kendisinin değerli olduğunu düşündürten ne ki? “çünkü ben buna değerim.” diyor. kararını vermiş o, değiyor yani, hiç şüphesi yok. çok okuyunca mı değerli oluyor? çok yazınca mı? çok gezince mi? çok kazanınca mı? çok biriktirince mi? çok yiyince mi değerli oluyor? hayat kurtarınca mı? adam öldürünce mi? adam olunca mı? alalım hayat kurtarmayı… bir hayatı kurtarınca değerli oluyor diyelim insan. neden? çünkü bir hayatı kurtardı. hangi hayatı? falancanın hayatını. falanca değerli biri mi? diyelim ki “değerli biri” olmanın nasıl bir şey olduğunu biliyoruz ve o…

delirmek, henüz delirmemiş insanın meziyetidir.