Saklambaç oynarken saklandığı yerde uzun süre kalıp en sonunda kendiliğinden ortaya çıkan çocuk gibi…
Hava kararmış, oyun bitmiş, herkes evlerine dağılmış çoktan.
Kimse ne elma demiş, ne de kurt…
Dişlerini sıkıp ara sokaklardan mahallenin diğer ucundaki evine yürürken içinden sayıklayıp duruyor üstelik: “ama ebe olurdum, ama ebe olurdum!”
(piano piano bacaksız, piano piano!)
Yorumlar