Rüzgar kokular taşıyor. Yine ortaokuldayım sonbahar gelince. Yaz gecesinin çocukluğum gibi kokması, kar kokusunun hiç bir iz bırakmadan aklıma kazıdıkları. Sessizce yanımızdan akıp giden ve büyümemize tanıklık eden o incecik, kirli ırmak. Biz de sana şahit olduk. İşte şimdi ortaokul kokuyor sokaklar, kaç yaşında olursam olayım, nerde olursam olayım. Eskişehir’de akşam saat sekiz buçuk. Kaldırımlar çamur, sinemaya yetişmek için yürüyorum. Ara sokaklardan bir anda Doktorlar’a. Mağazalar vitrinlerini aydınlatmış, kepenkler ağır ağır indiriliyor. Dersleri düşünmek istemiyorum, şimdi ne kadar berrak görünüyor okula yalnız aşık olmak için gittiğim. Sanki az önce güzel bir kız geçmiş buradan, bir vakit sonra tanışacağım onunla. Burkuluyor içim, bu hüzün yıllarca kovalayacak arkamdan. Rüzgar kokuyor, ben ortaokuldayım. Bir yerden kopuyorum, daha güzel bir yere. Ayrılık ve kavuşma vakti. Gelecek günlere iman etmişim o sıralar. Ceplerimi karıştırıyorum, yok patlamış mısıra yetmiyor param .
RÜZGAR KOKULAR TAŞIYOR
Kategori: DÜZ YAZILAR
demek kokularla cocukluk anıları olan bir tek ben değilmişim,demek ki gokyuzu gibi peşimde olan çocukluk benim tekelimde değilmiş… Sevgiler