SYKLMLR Yazılar

Otuzlu yaşlarda dinip, sakinleşeceği, daha makul olacağı, kaçamak günahlar dışında topluma yanaşacağı, bu yorgun ve tok olgunluğu, bu kendi içindeki şeytanı görüp geri kaçmışlığı yüzüne bakınca herkese aşikar olan adam… Nedendir ilk gençlikteki o parlama, herkese sonu böyle malumken? Hormonların kandaki konsantrasyonu diyenler var ya, yok onlar hiç parlamadı da haberleri yok. Şimdi dünyaya yeni bir büyük adam gerek. Orta yaşlı insanlara sıkıcı olmayan ve samimi hatta aklı baştan alan uğraşlar bulsun diye. Uygarlığın kölelerine aşkın eşdeğeri aranıyor. O güne kadar sekstir, arabadır, sağdır, soldur, dindir, çocuktur, falan filan.

– bi sigara parası versene abi. – yok. – bi sigara parası be abi. – yok. sigara mı içiceksin? al sigara. – ben bi tane sigarayı napim, bi paket ver bana. – oooo olmaz öyle. al iki tane veriyim. – napıyım iki taneyi beş tane ver. – sen bilirsin o zaman. – e hadi ver bi tane. – iki tane al. – yok ben iki tane istemem. bi tane ver. sonra sen ne yaparsın, çoluk çocuk ne yapar? – ateşin var mı, gel yakayım. Genç adam çakmağını rüzgarda yakamaz yine. Hep beceriksizdir zaten. Deli gülümseyerek onun çabalamasını izler. Sigarasını ceketinin…

Yalnızlığımdan utanırım sık sık. Özellikle erkek arkadaşlarımın kız arkadaşları güvensiz ve alaycı süzdükleri zaman. O bakışı hissedince katı, suskun ve saldırgan olurum çoğu zaman. Sıkıcı bir insan olduğumu bir şekilde ima ederler, daha çok utanırım. Arkadaşıma ayıp olmasınla yenilip gitmeme çabası birbirine geçer, o süreyi bir şekilde geçirip evime kaçarım. O kızlar da sevdikleri adam hatırına katlanır bana. Sonra apartman kapısında karşılaştığın komşun kafasını kaldırıp selam vermez. Merdivenleri çıkıp ev kapısının kilidini çevirince komşunun eğilmiş başı dikilir bir anda, kapı arasından evin içini görmeye çalışır. Selam vermek için kalkmayan o baş meraktan kalkıverir. Bir de yalnız çıkılan deniz kenarı tatilleri……

Böyle başlar, dengeli basit bir cümleyle. Karşılığında bir tepki alırsın. Hoşuna gider veya kızdırır, devam etmek istersin. Sen tepki verenden farklısındır, etkisindir. Devam edersin. Karşındaki seni tanımlamaya başlar. Sen tutarlı olmaya çalışırsın, biri olmaya gayret edersin, biri olduğuna kendin de inanırsın, o birini aramaya bile çıkabilirsin. İlerlemeye çalışırsın, o zavallı ilerleme kaygısı, kelime sayısı artar, kelime çoğaldıkça açıklamaktan çok gizlemeye yarar. Gürültüden hiç bir şey duyulmaz artık. O zaman yalnızlık, en iyisi olabilir. Biraz sessizlik, biraz gerçek, biraz teslimiyet.

Mutlaka bir uçurum olur. Ne olduğunu anlamadan yuvarlanır gidersin, bağıra çağıra düşersin. Sonra ya burası fena değilmiş dersin ya da bütün kemiklerin un ufak olur. Bakarsın hala ölmemişsin. Keşke ölseydim dediğin de olur ama çaktırmadan hayatta kaldığına sevinmeye başlamışsındır bile. Mecburen kırık dökük kalkar devam edersin. O uçurum vardır, düşülür. Bir insan yüzü, bir isim, bir ayartma, kışkırtma veya hayalle başlayabilir. Kendine bir şekilde geldikten sonra onun orada seni bekleyip durduğunu farkedersin. Daha kaç uçurum olduğunu bilmen mümkün değildir. Dahası düştükçe kendi derinine indiğin kuşkuludur. Böyle bir kural ve amaç yoktur yani. Düşersin, o kadar. Çoğu zaman aynı uçurumdan uzak…

doktor önlüğünü çıkarıp petrol ofisi amblemli petrol yeşili hırkayı giyiyorum geceleri. altta mavi kot ve siyah kundura… hiç bir kız asla dönüp bakmıyor, asla. gündüz dönüp bakmayanlarsa sahilde yürürken selam vermeye başlıyor, eyvallah, aleyküm selam. bense hırkamı arıyorum, herkese bir selam çakmak için.

kalbi titreyerek bekledi. ventriküler fibrilasyon, filmlerde kalbi durduğu için şok verilen hastaların kalbindeki sorundur. aslında kalp gerçekten durunca şok işe yaramaz. ventriküler fibrilasyondaysa şok verilir. hasta ya döner ya ölür. ventriküler fibrilasyon kalbin kasılamayıp titremesi halidir. kelime anlamı da titreme, seyirmeye denk düşer türkçede. ya döner ya ölür. kalbi titreyerek bekledi.

Topladığı bir demet papatya camdan kavanoza konunca kökler ışığa dayanamayıp çürümeye başlamıştır. Kız bir kaç günlük ömür katma isteğiyle kavanozu gaste kağıdıyla sarıp karşısına bir tabure atar, oturur. Okul üniformasını çıkarmamıştır bile… Kız bakar, çiçek bakar, ışık bakar, susarlar birbirlerine. Ki ışık var kusur gösterir, ışık var çiçek açtırır. Belki beyaz değil, ışığın saydam oluşundan. Dünyayı görünür kılarken yok oluşundan. Bu mevsimde çiçek sevmek, akla zarar. Hiçlikten beyaza… Sonra rengarenk.

buradayım. bulunduğum yeri tanımadan. aslına bakarsan hatırlamıyorum sorduklarını. ister miydim gelmeyi? her kavuşmayı başlatan bir karşılaşmadır nasılsa. ayrılığın farkına varınca aşk oluyor biliyor musun? sen kavuştuğunu sanarken, her karşılaşma bir elveda. buradayım, neresi olduğunu bilmeden. Canım yanınca annemi mi çağırsam babamı mı diye düşünerekten. hastanın dizine çekici vurduğunda sert bir vole yapıştıran hayat, dipdiri sağlık. ohh… ve yutma refleksi, açları doyurmak, falan filan.

bizim nesilden ne doğru düzgün şair çıktı ne yazar çıktı… muhtar bile çıkmadı bizim nesilden. Bizden öncekileri çok hırpalamışlar, ama epeyce. Onların korkusu bize sindi. Adam şeker tutunca düşünürdük biz ne alicengiz olabilir bu işin içinde diye. Tabi herkes değil ben kendimi bilirim. Ama ekseriyesi öyledir o zamanın adamlarının. Kafasının içi berrak adamlar değildik yani. Bulandırdılar bizim kafaları daha çocukluktan.