Bu saatlerde sokak köpekleri daha cesur olur, ayyaşları ısırmaya karar verirler.
Uyuyamıyorum. Prozac alsam mı diye düşündüm. Gurur kırıcı bir yanı var bunun. Ben de yatmadan önce Cezmi Ersöz okuyorum. Adam kötü bir yazar olsa da okuduğum en kirletilmemiş ve kirlenmemiş insan. İki posta çaktıktan sonra hala böyle kalıyorsa ben bu adama veririm diyim. Gece yarım saat okuyunca insan acayip rahatlıyor. “Senin gemin camdan sevgili, uzaktan görebiliyorum bu kanla kaplı denizde”. Uyku ilaci, anti depresan almayı düşünen herkese tavsiye edilir.
Yeğenim bize geldi. Beş yaşında daha. Yatarken masal anlatmamı istedi. Elime bir kitap tutuşturdu. prensler prensesler ve mutlu yaşadılar falan. Çocukların kafasını daha o yaştan düzüyoruz. Yani kaç kişinin haddine ki masal yazmak. Nasıl bir dünyada yaşıyoruz ki çocuklara düş satalım. Ben ona Don Kişot’u, çorba tasından miğferini, yel degirmenlerini ve elbette sevgili Dulcinea’yı anlattım. Aşkla, güzel bir prensese dönüşen köylü, vasat bir kız aslında. Yeğenim ne anladı bilmem ama yarın yine masal anlatmamı istedi. Masal yerine Can Yücel okumayı düşünüyorum. Bakalım ne diyecek.
Tam uykuya dalarken “mobilyalar olmasa ne olur?” diye bir soru sordu. Birşey olmaz, zor olur hayat biraz gibi birşeyler zırvaladım. Sonra allah olmasa ne olur dedi. Bunu gerçekten sordu. Birşey olmaz dedim, uykun kaçar biraz.
Yorumlar