MEVSİM SONU – I

1.
hiç utanmıyor muyuz öğrendiklerimizi öğretmeye?
yaşadıklarımızdan başka hiçbir şey bizim değil.

2.
azı çoğu olmaz yalnızlığın.

3.
– giyecek hiç kıyafetim kalmamış
– ben seni kıyafetsiz de seviyorum

4.
birini unutmaya çalışıyorsan
en çok da onu unutamazsın
(özne-yüklem uyumsuzluğu)

5.
– yazmak hiçbir şeyi çözmez.
– peki yazmamak?

6.
aşk dediğin kârdan zarar.

7.
karı
şık.

8.
güçsüzden yanayım.
bardağın boş tarafını
tutuyorum.

9.
aslolan yazmak.
“boş” zamanın kalırsa
yazmazsın.

10.
her şeyden bir anlam çıkarıyorum.
hiçbir şeyde anlam
kalmayacak
bu gidişle.

11.
bildiğin her şeyi
bildiğini biliyorsam,
bildiğim kadarsın.

12.
de ki ağlarken bile kısaltmalara gittim
uzun uzun yazmalara gelmiyor çünkü ölüm