Metin üzerinde çalışmalar / 1

Öykünün tamamını buraya tıklayarak PDF formatında indirebilirsiniz.

Metin, Metinciğim, Metin Bey oğlum, Metin Kardeşim, Meto, Metin oğlum, Metin Abi, Metin Bey. Metin bunların hepsiydi. Otuz üç yaşında, orta boylu, yakışıklı, sarışın mavi gözlü, iyi eğitim almış, bugüne dek yaptıklarına bakılırsa zeki, yetenekli bir adam. Sonra bir gün ne olmuşsa olmuş, bana getirdiler. Karşıma oturduğunda bu yukarıda saydıklarımın hiçbiri kalmamıştı elinde. Annesinin anlattığına göre, etrafına kapısı olmayan yüksekçe bir sur örmüş, içeride öylece yaşamaya başlamıştı. İşini, sosyal ilişkilerini bir anda bırakıp ailesinin yanına dönmüş, babasıyla evin bir odasını küçük bir ahşap atölyesine çevirerek ürettiği ahşap hediyelik eşyalarla hayatını sürdürmeye başlamıştı. Sabah erkenden kalkıyor kahvaltısını yapıp işe koyuluyor, akşam uyku vakti gelene dek atölyesinden çıkmıyordu. Pazarlama işini babası hallettiği için insan ilişkilerine de ihtiyaç duymuyordu belli ki.

Bu yüksek duvarların içinde ne olup bittiğiyle ilgili elimizdeki tek veri tel spiralli, mukavva kapaklı, çizgisiz bir harita metod defterdi. İçinde el yazısıyla yazdığı anlaşılması güç metinler ve çizimler vardı. Metinler birden başlayarak numaralanmıştı. İki yıldır bu şekilde yaşadığını öğrendiğim Metin’in şimdi karşımda oturuyor olmasının sebebi ise defterine yazdığı, içinde birkaç kere ölüm kelimesi geçen paragraftı. İki yıldır süregelen bu hali dert etmeyen ailesi ölüm lafıyla kaygılanmıştı. Annesi, anlattığım gibi, ana hatlarıyla konuyu özetledikten sonra, Metin’le defterini odama bırakmış ve bekleme odasına geçmişti.