yangınlar çıkardı kış dallarından
ateşini kendine saklardı mevsimin aşıkları
özlenenler olurdu izlenen her gecede
onsuzlarca
geç kalınmış öykülerin arkasından bakılır
küsülürdü bir şeylere
karın yağdığı yollara yağardı sevgili
nerde olduğunu bilmez, nerelerden gelirdi?
bir masalın ardından susulan sesler gibi
binbir anlama gebe, binbir geceye aşkla
sondan başa doğru giden bir hayal kurulurdu
uzaklara bakılır
susulurdu bir şeylere
anılarıyla oynayan çocuklar vardı,
her seferinde kırıp, o ağlamaya yakın
bilirlerdi
karın yağdığı yollarda umutlar soğuk
anılar unutulmaya daha yakın olurdu
korkuyla beklenir, sonra
yazılırdı bir şeylere
ezberlenmiş sözlerle geçiştirilen aşklarda
yalanlara, oyunlara hevesli havasında
hiç olmazsa biri çıkıp söylenirdi dünyaya
hiç olmazsa biri kendi kendine
vazgeçmeye yakın saat gelince yine
saklanırdı,
belki de, sayıklardı gerçeği
uçsuz bucaksız bir özlemin eşiğinde
sarılırdı bir şeylere
en bilindik ezgilerin hükmü kimseye geçmez,
apaçık gördüğüm o yaralar acımaz mı?
karın mevsimi diye mi beklenirdi bilinmez
beklenirdi
daha değişecek şeyi kalmadığından habersiz
bir umduğunu bir daha ummak cesareti yok
esaretiyse başından kabullenilmiş mevsim
yangınlar çıkardı kış dallarından
Yorumlar