Gel, kim olursan ol gel demiş hazretleri. Müslüman da olsan gavur da puta da tapsan yer varmış dergahında. Zeki de bir adam. Öyleyse nasıl olmuş da gül bahçeli tekkesinde sınırlamış bu barışı? Nasıl olmuş da cihad adı altında kentlerin yağmalanmasına, hristiyanların anasının bellenmesine, anadolunun müslüman köylülerinin savaşlarda yitip gitmesine tek bir laf etmemiş? Sultanın koruması tatlı gelmiş de ondan. Gel, kim olursan gel dersen orda kalamazsın. Bu iktidar için, allah için insan biçmenin açık reddini gerektiren bir düşünce.
Barış istemek, iyi aile çocuklarının yeni yıl dileği değildir. Gerçek barış dilegi, gerçek hümanizm öldürücüdür. Şeyh bedrettin örnek. Pir Sultan ve Bruno da var listede. Mevlana yok. Dürüst bir düşünür olsaydı anasını sikerlerdi onun.
Pis ateist, kominist falan diyen vardır içinden. Ders bir: Mevlana, Moğol iktidarıyla harika geçinmistir. Bütün mevleviler de öyle. Geniş bir coğrafyada al gülüm ver gülüm muhabbeti yapıldı. Ders iki: Ortaokul tarih ve din bilgisi dersleri birer paçavradır. Onları aşamayan insan da öyle.
Konuşsa, sultan kıçı yalamasa, isyan etseydi ağzına sıçarlardı herhalde. Ama bu noktada Nazım’ın Şeyh Bedrettin için duyduğu iç yanmasını duymamak mümkün mü? Ya Mevlana din için adam öldürmeyin, sultan için savaşmayın diyip isyan ettiğinde başarılı olsaydı. Başarılı olsaydı dünya tarihi toptan değişirdi. Hiç kuşkunuz olmasın.
Yorumlar