Karlı bir yolu yürüyüp sevdiğine ulaşmak dedin, güzeldir. Oysa sevilmediğin yere ne kadar uğraşsan nafile, varamazsın. Karlı yollardan bahsettiren, yollara düşüren, özleten ve kavuşturan sevgili değil mi? Öyleyse sevilmediğin yere hiç varmadın. Böyle yalnız, böyle anlamsız, böyle üşümüşsün hep.
Akşamları yürüyüşe çıkıyorum şimdilerde, uzun uzun yürürken düşünüyorum derin derin, nefes alır gibi. Acıtarak ve soğuk oturuyor içime yalnızlığım. Duru bir su buz tutar gibi görebiliyorum onu. Böyle beyazın ortasında gereksiz bir karartı gibi kaldıysan, böyle arayıp soranın olmazsa anlıyorsun o zaman, hayat neymiş, sen kimmişsin. Bir selamdır karla gelen, bütün bu anlamsızlık yalnızlığımızdan.
Yorumlar