Sıcak bir temmuz öğlesi balkonda kalan kesme şekeri aşırmaya çalışan karıncayla birden karşı karşıya kalıverdik, sempatik olmaya çalışmıyorum, devam eden satırlar aksiyon filmi gibi düşünülsün lütfen, karıncanın korkusuyla ben de donakaldım, merakla baktı bana, gülümsediğimi görünce devam etti mesaiye. Kendimi karıncaya benzetirim bazen, neremi benzetirim bilemiyorum fakat. Ufak tefek değilim, çalışkan değilim, yufka yürekli değilim, naif desen alakam yok, ben oburum ama bu sefer de karınca obur değil. Kendimi karıncaya benzetmeyi seviyorum diyelim. Belki karıncayı seviyorumdur, sevmek melekelerim arasında yer alsaydı karıncaları severdim.
Bazen de kendimi aya benzetirim. Evet baya gökteki aya. Eğer liseli bir kız bu cümleyi kursaydı ben birazdan yazacaklarımı okumazdım şahsen. Neyse ki kız değilim, yok yok kadın da değilim. Bildiğin erkek diyorlar işte. Erkek nedir tarifi yok bende.
-bana erkeğin tarifini yapabilir misin Abidin?
-bacakları kıllı şeye erkek denir usta.
-erkeği gözünde bu kadar yüceltme Abidin!
Bacaklarım kıllı ve lisede okumadığıma göre durum fena değil, devam edebiliriz. Neyse, gündüz dünya telaşında kaybolup gece görünen, aslında her an şekil değiştiren, her an yer değiştiren ama hiç bir yere gitmeyen veya gelmeyen, ne gelen ne giden, sonsuza kadar yörüngede seyreden şu aya çok benzerim ben.
Bazen çok daha acaip şeylere benzerim, yoldaki çakıl taşlarına, kenelere, bazen benzemeyi keserim, benzersiz, sadece acaiplik duygusu kaplar içimi, dikenleri kozmosa batan bir yaratık, anda bir sızı.
-insan değil de karınca uzaya açılan ilk tür olsa, şimdi çoktan ayı üs haline getirdilerdi, ne dersin Abidin?
-karıncalar ayı M.Ö. 337’de kolonize ettiler usta.
-aferin Abidin, böyle açık göz hızlı cevap ol hayatta.
Çocuğuyla ingilizce konuşan hintlilerden ve 7 serisi BMW kullanan adamlardan korkarım, tasmasından kurtulan bir dobermandan nasıl korkulursa öyle korkarım, korku çeşit çeşittir zira. Bak hiç bir şeyin korku kadar çeşidi olamaz. Yok olmaktan korkanlar, yok olamamaktan korkanlar, korkusu o kadar korkutmuş ki korku üstüne hiç düşünmemiş çok insan vardır.
Her yüksek ruhun sorular yönelteceği bir abidini olmalı, size bir sır vereyim. Yüksek sanatçılar abidinsiz olmaz. Burda Abidin sanatçının ifade etmekten dahi korktuğu, içinde kendi kendisine şahit yüce bilgedir. Aynı zamanda en çıplak haliyle insandır.
Birine haddini bildirmeyi kafaya koyduysam, 5 yıl bekler o lafı o adama sokarım. Genelde donmuş bir surat ifadesiyle uzun ve anlamsız bakışlar atarlar karşılık olarak, bense nerdeyse tebrik beklerim, ulan 5 yıl uğraştım sana nasıl bir geri zekalı olduğunu göstermek için. Salaklık çeşit çeşittir, ama çok çeşit değil. Üstelik salaklar salak olduklarını hissederler ve bu onlara ispatlanabilir. Kamuflaj ustasıyım, dostken düşmana, düşmanken dosta dönüşebilirim.
İşte öyleymişim,
kadınlara ve çocuklara hayran,
bi şey işte.
tükenmez kalem gibi.
tükenmek üzere.
Yorumlar