Sabahlar olur yine. Mahrur yollara dökülür insanlar. Biraz dalgın biraz kuşkulu, devam eder işte. Sakar bir topal şu hayat dediğin. Çünkü yarım bırakılmıştır bütün sevgiler. Hep söylenmemiş cümleler kalır. Her defasında yeniden toparlamaya çalışırsın fakat o topal dediğin akar. Aynı değildir hiçbir zaman. Bugünü de kesip yarım kor. Korkulan olur. Yüzleşirsin gerçekle. Hep sürecek bu bırakıp gitmeler.
Bir sigara, bir sigara daha. Sabahleyin yolda, yağmur altında acır göğsünün sol yanı. Yaşlanırsan, şayet yaşlanmayı başarabilirsen, kalpten öleceğini bilirsin. Kaybolduğun yeri bulamazsın fakat sırtını dayayıp ıslak bir duvara, derin nefes almaya gayret edersin.
İnsan ölünce yarım bırakır hayatı. Bütün ömürler eksik ve toplanınca bir tam etmiyor. Yalnızlık korkutuyor. Yalnız olsan da toparlanıp devam ediyorsun yürümeye. Günaydın diyorsun iş yerinde. Gülerek günaydın… Nasıl da koşuyorlar? Nasıl da habersiz görünürler bir hayatları olduğundan. Bir gün yitirecekleri, bir gün yarım kalan…
Bir gün bir sokağı tam dönerken yarım kaldı bir sevgi. Ve biz işte o köşe başında öldük. Kalpten.
Yorumlar