kapımı çalan gün mü, ertelediklerim mi?
yüreğim ağzıma geliyor ikide bir!
uzak zifirlere taşınık düşler
tarifsizlik yanı başımda…
ne zaman soytarıp da biraz açılsam desem
ne zaman yanımdan geçse beyaz ahşap bir tren
ve tutunup dallarına
“bana inanma”
desem
bir kara siren sesiyle dalıyorum içeri
karşıma kuruluyor kara kuru bir mazi
bir mazi
burnunu çekip duruyor ikide bir…
yarım yamalak öfkeler
bu umutlar, bu sesler
balkonlara güvercinler konuyor ikide bir
balkon seslerine kulak vermeli
umutlara, öfkelere o zaman
bir de kuğuran her güvercine isim koymalı
taşlara, yosunlara, yağmurlara,
düşlere…
kapımı çalan gün mü
ertelediklerim mi?
bağcıklarımı çözmüş gidiyorum
şehir
ayağıma basıp duruyor
ikide bir…
Yorumlar