İstanbul’dan arkadaşım aradı. Çok iyi oğlandır. O kadar iyidir ki hakkaten oğlandır. Bu bir kızla çıkıyor şimdilerde. Deri pantolon giyen, rock dinleyen bir hatun. Bizimkini yatağa bağlayıp yalamış yarım saat. Dedi ki aklıma sen geldin. Ya böyle bir durumda insanın aklına niye ben geliyim? Sordum ben de.
Efendim bizimkisi coşup kendinden geçiyormuş, hiç hissetmediği şeyler hissediyormuş. Ve en önemlisi kendini erkek gibi hissediyormuş. İçtiğimiz bir gün ona demişim ki bütün anneler oğullarını iğdiş eder. Babalarımıza duydukları gizli öfkeyi bizi yumuşatarak yatıştırırlar. Şimdi haklı buluyormuş beni. Hatırlamıyorum böyle bir şey dediğimi ben. Ne zaman dedim zaten hatırlamıyorum. Yok imkanı yok hatırlıyamadım. Yalnız ters gelmedi fikir bana. Hiç bozmadan, “tabii” falan dedim. Ben o gün neler söylemişim öyle. İçince dilim çözülüyor.
Yorumlar