İçeriğe geç →

BİZ YALANDAN İNSANDIK

Çiçek açtı ağaç, gerçekten açtı. Çiçek koktu, gerçekten çoktu. Yaz geldi, hava sıcaktı, gerçekten kavruk. Yapraklarla bezendi, gerçekten yeşil. Koyuydu gölgesi gerçekten. Karıncanın işi çoktu gerçekten. Kuş da onu yemeliydi, hakkıydı.

O gerçekten ağaçtı, biz yalandan insandık.

Siz yalandan söylediniz, yalandan dinlediniz. Sabahtan akşama yalan bültenler okunuyor ekranlardan, yalandan göz yaşları dökülüyor. Her özgürlük narası sizi biraz daha köleleştirmek içindi. Doğruyu bulamıyorsunuz artık. Herkes bir yol tutturmuş oluyor nasılsa. Yalansınız. Bir ülkemiz olmadı hiç. Yaşadığımız yalandı. Hiç birimiz gözümüzün önünü göremiyoruz artık.

Küçük şeylerden mutlu olma. Çünkü küçük bir şey yok galiba. Şükür vardı. İnsanlar daha az kibirliyken şükrederlerdi. Şimdi tanrıyı aradan çıkarıp küçük şeylerden mutlu olmayı deneyenler var. Kibir insanı ne komik hallere düşürdü gerçekten.

İnsan çaresiz ve yalnız hissedebiliyor gerçekten. Çöktüğünde, karanlık bir kuyuya düşünce tombul sarı bir kedi kucağına zıplayıp patilerini boynuna dolayabiliyor gerçekten. Seni teselli etmek için mırladıkça korkuyorsun, bu insan mı hayvan mı diye gerçekten. Coni diyorsun, ismi olur, bak dostum konuşacaksan yavaş ol, korkuyorum. Bütün derdini tasanı alıyor Coni’nin sarılışı. Yumuşacık, oyuncak gibi. Evde rahat dursun diye taşaklarının üçte ikisini kesip çöp tenekesine atmış veteriner. Coni bütün gün evde yalnız, bazen dışarıyı izlerken heyecanlanıyor başka kedi görünce. Kocaman yuvarlak gözleri var, hep hayretle bakıyor dünyaya, hep çocuk. Nedense hayvanın sezmesi daha çok duygulandırıyor. Bütün insanlık adına kabul ediyorsun bu kucaklaşmayı.

Gerçekten kavruluyor yıllardır afrika. Biz de onlar gibi öleceğiz günün birinde. Buna o kadar aldırmıyoruz gerçekten. Ölmek değil korkutan. Afrikalı çocuk gibi kaburgaların derini yırtmış, açlıktan sersemlemiş ölmek. Sadece korkuyoruz, susuzluktan ölmek kötü mesela.

O fotoğraftaki zenci çocuklar gibi sevinebiliriz şimdi yağmura. Avuçlarımız ve ağızlarımız sonuna kadar göğe açılmış. Her şeyden çok insan olarak, bas bas bağırarak yaşadığını.

Kategori: DÜZ YAZILAR

Yorumlar

Yorum Yap >>