ANTRENİN PARLAK BEYAZ AMPULÜNÜN ALTINDA

nedir ya bu nedir… nereye gidiyorsun ya? diye ağlıyordu bağırarak, salonun kapısının hemen önünde, antrenin parlak beyaz ampulünün altında. kolları dirseklerine kadar vücudunun iki yanına yapışık. avuçları havaya bakıyordu. elleri açık, gergin. parmaklarının her biri diğerinden olabildiğince ayrı. içleri bembeyaz ellerinin, parmak uçları kıpkırmızı. çenesinden damlıyordu gözyaşları. bakışları kocaman kocaman. benim üzerimde bir gömlek vardı. çenemi sıkıyordum. üzerinde uzun, kahverengi, ince askılı bir elbise, ayakları çıplak “nereye gidiyorsun” diye bağırıyordu. ben o sıra bağcıkları bağlanmamış ayakkabılarımla kapının önünde durmuş, elim kapı kolunda “gitme” demesini bekliyordum.