An – 46

demir yolunun kenarındaki büyük kavaklıkta küçük bir kulübede geçinip gidiyor, iki çocuk bir karı bir de garip memet. memet istiyor ki bir çardak yapsın şu köşeye sıcaklar bastırmadan. veletler bir gün el sallıyor trene bir gün taş. koşuşturup duruyorlar kavaklar gibi boy salarak. canı ne zaman genç bir kadın çekse “emektar bizim hatun, çilekeş, ayıptır” diyor. incecik bir dere köpürmüş haline bakmadan. dinliyor şırıltıyı sigarayı tellendirmiş memet. vagonlar içinde geçip gidiyor dünya tıngır mıngır. çocukları çağıracak vakti gelince vagonlar. ne yapacaklar o zaman? memetle fatma ne yaptıysa onu. bir kulübe, belki bir çardak.