EŞİTTİR; OUTLAND

ben-1: n’napıyorsun?

ben-2: ayrıştırıyorum

ben-1: ayrıştırırken parçalıyorsun da. bak en esaslı parçalar kanapenin altına kaçtı. unutacaksın onları orada. her zaman yaptığın gibi. biz de böyle ayrışmıştık ilkin. unuttuğun o parçalar bir zaman -kendiliğinden ya da değil- kaybolduğu için böyleyiz şimdi?

ben-2: olmuş olabilir. ayrışırken de biliyorduk en temelde böyle olacağını. senle ben.. bir de diğer benler..ya da senler..

ben-1: şimdi neyi ayırıyorsun?

ben-2: “an” dan öncekilerle sonraları, olmuşlar ile olacakları, olmamış olanlarla, olmuş olacakları,  olması gerekenleri, olmaması yeğ olanları, beni, onu, bizi, bir de diğerlerini, aydınlık ve karanlığı, ayaktakilerle oturanları, boş ve doluları, yarı boş-yarı doluları, değişmezleri, değişebilecekleri,  a priori ve a posteriori’leri, bir ayrımda   görmek istemediğim halde gösterilenler ile görmek istediğimi düşündüklerimi, konuşmayıp da konuştuklarımı, sustukça konuştuğum saydıklarımı,

ben-1: sen bütün’ünü parçalıyorsun. o zaman nasıl kavrayacaksın?

ben-2: “anlam” ımı?  anlam ideal bir tözdür. yukarıda sıralanan  değişkenler (gerçeklikler) ile ayakta duran değişmez-im-dir.

ben-1: bir şekilde gerçeklikler anlam’a bağlı (ya da bağımlı- ya da tam tersi) ise niçin parçalıyorsun?

ben-2: sayılanlar anlam’a bağlı olsa da, “anlam” bu gerçekliklere bağımlı değildir. bunların her birinin “anlam” a destek vermesi parçalandıkça anlamın düşeceği anlamına gelmez; bu anlamın değişmezliğinden’dir. .-ki parçalamaktaki amaç yukarıda saydığım şekilde gruplara ayırmaktır. bazıları hiç görmek istemediğim, bazıları görmeyeceğim, bazıları ise gözönümden ayırmayacağımdır. her bir grubu tek-tek diğerlerinden bağımsız düşünmek gerekir. sonra diğer gruplarla. en son da görmek istemediklerimle yüzleşerek. bu kadar parçalamada-bunlar birbiriyle makasla ayıramayacak kadar iç içe olduğundan-her bir grupta diğerlerinden bir parça da olacaktır. onların da kaderi kanape altıdır. gerçekliklerin bu kadar bir arada-içiçe olması her zaman algıları bozar. algın bozulmasın- desen de..

ben-1: sen nereden başlayacaksın ilkin?

ben-2: her zaman başladığımız yerden.. karanlıkta bu odadan.

ben-1: zor..dedi.

ben-2: “an”lardan önce de çok zordu zaten, dedim. bir karanlık kahve yap da başlayalım..

>> Tangerine Dream / Ricochet 1/2 / 7’58”

..eşlik ediyordu bir zamanlar yazdığım “değişmeyebiliriz de düşüncesini değiştirebilir misiniz? olumlu ya da olumsuz” un ne kadar saçma olduğunu düşünürken, aslında en temelde “ne” isek “o” yuz iken, iyi dostlarla çevrili, unuttuklarımız neydi? gecesinde, görmek istemediğimi söylediğim; bu odada hangi “hal” de kaldığım mıdır, gardımı mı aldım, kaldım mıdır şimdi, yukarıda yazılanlar bir yana, asıl anlatmak istediğim-ironik-burada, “söz sessizlikte, ışık karanlıkta” iken