DELİRMEK ÜSTÜNE – DELİRMEK ÜZERE

Aklını başında sanıyor, işte en yaygın delilik hali bu toplumumuzda. Delirdi denilenler gayet farkında delirdiklerinin, gururlarına yediremiyorlar deli lafını hepsi o kadar. Geri kalanlarsa durumlarından habersiz. Düşün bir deliliğin kuralı da sınırı da olmak zorunda değil, her delinin aklında kendi deliliğinin ona buyurduğu bir veya iki ana ilke var hepsi bu. Mesela babam yavşağın teki, sarı kedilere de güvenme. Bütün zihin bu iki önermenin etrafında inşa edilir. İşte bu kadar, bu ana önermelerden uzaklaştıkça hiç bir kuralı kalmayan sonsuz bir zihin düşün. Şimdi kuralların en şiddetli olduğu merkezin en laf anlamaz, en değiştirilemez yer olduğunu da unutma. Sonra neden sonuç ilişkisiyle, mantıkla bağlanmış aklı düşün. Sonlu sonsuzu nasıl tanımlar, nasıl sınıflar? Delilik tanımsız ve sonsuz olduğu için korkunçtur. Akıl mı deliliği, delilik mi aklı kapsar? Deli olmadığı fikriyle tanımlanabilecek yaygın delilik halindeki temel ilkeye de akıl diyoruz işte. Ne kadar anlatırsan anlat, akıl ona bağdır ama anlamaz, akıl hezeyanına kapılmış.