Depresyon insanı filozof yapar. Tabi boktan bir filozof. Biz de sigaraları yakmış bilmem kaçıncısını tüttürüyoruz. Harem ağasında ne kadar erkeklik varsa depresif adamda da o kadar akıl var ama bilmez. Kafayı kitlemiş bir yere, düşünür durur. Eskişehir kar altında, mutfakta çay kaynıyor. Camlar buğulanmış. Bach’ın G minor’ü böğrüme böğrüme vurmakta. Niyeyse laf bütün canlıların akraba olduğuna geliyor, hatta cansızların, hatta canlı ne demek cansız ne demek ulan ayıptır, ayrılık gayrılık olmaz. Bu piyano ne kadar zarif tıngırdıyor be. Depresyonumuz ve keyfimiz yerinde. Akıllı değiliz, şart da değil.
CEM ADRİAN – SEN GEL DİYORSUN (ÖF ÖF)
Kategori: DÜZ YAZILAR
Yorumlar