Kategori: DÜZ YAZILAR

Karlı bir yolu yürüyüp sevdiğine ulaşmak dedin, güzeldir. Oysa sevilmediğin yere ne kadar uğraşsan nafile, varamazsın. Karlı yollardan bahsettiren, yollara düşüren, özleten ve kavuşturan sevgili değil mi? Öyleyse sevilmediğin yere hiç varmadın. Böyle yalnız, böyle anlamsız, böyle üşümüşsün hep. Akşamları yürüyüşe çıkıyorum şimdilerde, uzun uzun yürürken düşünüyorum derin derin, nefes alır gibi. Acıtarak ve soğuk oturuyor içime yalnızlığım. Duru bir su buz tutar gibi görebiliyorum onu. Böyle beyazın ortasında gereksiz bir karartı gibi kaldıysan, böyle arayıp soranın olmazsa anlıyorsun o zaman, hayat neymiş, sen kimmişsin. Bir selamdır karla gelen, bütün bu anlamsızlık yalnızlığımızdan.

uzun uzun bahsettim senden. bi yanı gülümsedi zaman zaman. bazen kalktı dolandı, sigara yaktı, eliyle sakallarını okşadı, denizden su çekip ortalığı serinletti, dinledi ama konuşmadı. o sabırla dinledi, ben ağır ağır alçak sesle anlattım. tavşan kanı çayından içtik teknesinde. akşama doğru “öyle işte burhan dede” diye bitirdim sözü. senin de kafanı şişirdim. yok oğlum dedi titrek titrek, şişmedi kafam mafam. sonra patlattı motoru bütün gücüyle. be çocuğum dedi belini doğrultup, elli senelik kaptan burhan dede, önce şehrini yaşa kadının. yoksa anlayamazsın.

babamın bana umutla bakan gözleri, dünyanın en ağır mavisidir. ne zaman o gözlerle baksam kendime, bir ayrılık hüznü çöker. neden nasıl ayrıldığımı bilmeden bir deniz taşıp ağırlığıyla ezer, un ufak olurum. yazık ettin kendine derim, yazık ettin. böyle başlar merhamet… batıp çıkan kuş, çırpınan balık, gökte çelikten bir temmuz güneşi. el ele tutuşup babamla yürüdük ölümün kıyısında. boyun eğmişizdir artık ve sanki her şey o an içindir. bütün acıkmalar, bütün sevmeler, bütün yollar, bütün uykulardan sonra her şey el ele tutuşabilmek içindir. ve bir an sonra, kavuşan o iki el, denizde bir dalgadan ibarettir.

yorgunum dediğimde, sensizlikten yorgun düşmüşüm yıllardır. içimde bekleyen o parlatılmış yalnızlığı ucuza bozdurmaktan korkuyordum en çok. şimdi senin yanında sınırlarını henüz keşfetmediğim yeni bir yalnızlık büyütüyorum. üşüyen, açıkta kalan yeni tenhalar, yeni gölgeler düşüyor gövdeme. başka saatlerde başka anlamlarla dalıp kalıyorum denize. yeni yalnızlığı yatağa atıyorum gizlice. vakti geldiğinde yeni bir aşkın ayakları dibinde yere çalmak için.

sabahtı, serindi, bozkırdı. toprak buğulu, gözleri çapaklı düştü yola. gittikçe ses sada kalmadı. yalnız bisiklet çarklarının şıkırtısı ve hızlandıkça uğuldayan tekerler. küçük bir dereyle akıp giden daracık bir köy yolunda. yavaştan ısındı gün, bir karga inek bokunu didikledi. karşıdan bir kamyonet sonra bir traktör geldi. direksiyondaki adamı selamladı. asfalt köye varınca bitiyordu, köye girmeden toprak yola çıktı. çimenlik tepede gel git aşınmış kırmızı toprak bir yokuş. ayağa kalkıp yüklendi. sonunda tepenin başına varınca bisikleti bir kenera attı. bir kayanın üstüne oturup sırt çantasındaki termostan şekerli sıcak çay koydu. bir dereye, bir tren yoluna, bir ufalanmış taşlara baktı. gökte bir doğan…