Kategori: DÜZ YAZILAR

“kızlar senin ne kadar okuyup yazdığına bakmıyo ki. bu işler onlara puan değil, olsa olsa averaj görünür. sen önce puanı alacaksın. averajı siktir et. averaja bırakma.”

Koca göbeğiyle çocukluğumuzun oburiks’i Muharrem Amca’yı yıllar sonra aynı tepesi kel ama tek tük kıllı başı, kulaklarını örten saçları, uzun favorileri, sigaradan sararmış beyaz pos bıyıklarıyla görünce elini öptüm. Otuz yıllık eşi on beş sene kadar önce kendisini boşayınca başka biriyle evlenmiş, kendine altmış yaşında yeni bir hayat kurmaya çalışmıştı. Biz mahalleden taşınınca da bir daha ne görmüş ne haber almıştım. Çocukluğumun bütün hatıralarının yıkılıp alışveriş merkezi veya toki sitesi yapıldığı şehirde yürürken birden karşımda görünce biraz da duygulanmıştım. “Hiç yaşlanmamışsın Muharrem Amca” diyiverdim şaşkınlığımı gizlemeyip. Çatallı davudi sesi, çocukluğumu hatırlatan gülümsemesinin ardından geldi: – Biz yaşamıyoz ki yaşlanalım yeğenim

“Seyretmekle bile taraf olurdunuz, ancak bu, hiç bir anlam ifade etmezdi.” sibel k. türker Bir kadının en güzel neresi kokar ki? Terlemiş kuyruk sokumu mu? Göğüs altlarına doğru gittikçe belirsizleşen iki göğsüne ayıran o biçimli/biçimsiz çizgi mi boydan boya? Yoksa göbeği ile kasıkları arasındaki bölgeyi öptüğünüzde, istemdışı, kasıkların az, çok az zaman sonra sıranın kendisine geleceği dürtüsüyle salgıladığı sıvının kokusunun burnunuza aniden çarpmasıyla göbeği mi? Bir kadının en güzel neresi kokar ki? Tüm gece sarılıp uyuduğunuzda.. Hani sabahleyin.. Sıcak, sımsıcak olursunuz da o yüzü öpmeye doyamazsınız ya..şaşırıp kalır böyle bir sevgi seli karşısında. Öpücük balığı ile ilk kez tanışıyormuş gibi.…

– Delileri nasıl tespit ediyorsunuz? diye sordu mülakat yapmak için gelen kız. – Sorularımıza mantıklı cevaplar verip vermediklerine göre değerlendirme yapıyoruz – Mesela? – Beni seviyor musun? – Ne münasebet, tabiki hayır. – Bak gördün mü? deli! – Aaa deli… >> pink floyd / the fletcher memorial home / 4’13” def’leri ile bana tef’lerimi bırakanlara..

sana muhtemelen kırlangıçları da anlatmamışımdır… – birisi hakkında hiç hikaye yazdın mı? diye sordu, kanepede oturmuş, sarılmış vaziyetteyken. – yazmadım ama hep hikayeleştirdim. – benimle ilgili yazar mısın? – yazarım ama önce sana kırlangıçları anlatmalıyım. sana kırlangıçları bile anlatmamışımdır… bir arkadaşıma sormuştum “ne kadar sürecek?” diye de “muhtemelen sürdüğünün yarısı kadar zaman sonra bitecek” demişti. önümde 90 saat daha var demektir bu. o zaman nerede olacağımı bilmiyorum. söz vermiş bulundum ya bir kere… sana kırlangıçları anlattım mı? kanepede oturmuş öpüşüyorduk. ıslak ve yumuşacaktı dudakları. usul usul, acemice, incitmekten korkar gibi öpüyordu. ayrıldığımızda başını göğsüme yaslayıp kokluyordu. ben de ensesini kokluyordum.…

içtiler… çok içtiler… içtikçe hüzünlendiler… eskilerden, eski sevgililerden söz ettiler… gecenin sonunda bir karar aldılar. hepsi de o an bunun bugüne kadar verdikleri en doğru karar olduğunu hissediyordu. gözlerinin içi gülüyordu. ertesi gün ayıldıklarında, içkiliyken karar almamaları gerektiğini bir kez daha anlamıştı hepsi. ama artık dönüş yoktu. sözler verilmişti, yeminler edilmişti, gelmeyen böyle olsun’lar, sileriz’ler, falanlar filanlar… bu yoldan dönüş yoktu artık: haftaya halı saha maçı yapacaklardı…

“Tutulursun. Yoldan geçen birine tutulursun bazen. Oğlanın kirpikleri kıvırcıktır fena olursun. Kızın eteği sallanır, dengen bozulur. Adam, nice yılı temize çekmiş gibi bir anda verir sigara dumanını dışarı, sen anladığını sanırsın, tutulursun. Kadın, tam o doğru anda omzunu uzatır yumuşak, boynun çocukluğuna döner uzanır, yine tutulursun. Biri geçer yoldan bazen, bu hayat karşısında “tam tutulma” denen hadise gerçekleşir. Güneş’in görünmez olur. Ah! O bir anlık karanlıkta neler cancağızım, neler olur… Sonra Güneş tutulur. Aklın tutulur Güneş’le bir. Tutulmakla ilgili bi yazı kendi kendini uydurur.” (Ece Temelkuran) hani demiştim ya tahsin; izale-i şüyuu’da taşkın yapı. ne olacak, bulup bulacağımız (ya da…