Buzdolaplı Hikaye

Üç aşk hikayesinin birincisi

“Bu buzdolabı tanıştığımızda eski eşimindi. Benim de buzdolabım vardı. Neyse sonra evlendik. Benim buzdolabını attık mı n’aptık… Onunkini kullanmaya başladık. Sonra o gitti. Buzdolabı bende kaldı. Benim eski buzdolabım nerde Kamil? Hea? Ya hurdalıkta, ya çöplükte bi yerde. Bu buzdolabı da piç gibi kaldı burda. Yazık günah. Halbuki onun evindeki o eski halini görecektin, nasıl neşeliydi. Üzerinde fotoğraflar, o şeylerden ne o, mıknatıslı şeylerden, efendim arkadaşlarından küçük notlar motlar, kalpli filan. Şimdi iki kebapçı, bir çorbacı, bir de su bayisi telefonu”.

-Tekel de var
-Yaşa. Tekel de var. Söyleyim mi birer bira? Cila?
-Yavuz Abi kafan güzel oldu senin gene. Hadi kalk yat yerine, biz de ortalığı toplar gideriz
-Söylemeyim. İyi. Tamam. Neyse, o da olur, doğru, olabilir… Olur…
…
-YAVUZ ABİ?
-Hmmm?
-Rakıyı dolaba kaldırayım mı?
-Hııı?
-Rakıyı kaldırayım mı dolaba?
-Al kamil al. Al rakıyı. Al amına koyayım. İnsan gibi sor Yavuz Abi rakıyı alalım mı biz diye. Rakıyı kaldırayım mı diye bi soru mu var? Al amına koyim. Dolabı da al. Anasını sikeyim dolabın da rakının da.