90+ 6: SON DÜDÜK

Şevket vardı. Altıpas şevket derdik. İmkan versen yatağı yorganı atar altıpasa, orda yatar; öyle tembel adam. Ama atıyor allahı var.

Türkiye Kupası çeyrek final maçı, Zeytinburnu’yla… Şiir gibi top oynuyoruz, dört sıfır da mağlubuz. Dakika doksan artı altı. Maç bitti bitecek. Gözgöze geldik biz bunla. Hacı, orta sahanın az ilerisinden uzun bi orta kestim ben. İçerde de iki eleman var defans. Şevket iki defansın arasından bi rövaşataya kalktı, öyle bi hareket yok. Ben daha görmedim. Kaleci topu görmedi bile. Hepimiz baktık sadece. Seyirci bile bi düşündü sonra bağırdı anlıyo musun?

Şevket o hızla hemen kalenin içinden topu aldı ama nası koşuyor hakeme doğru. Dedim herhalde golü vermedi hoca. Baktım hoca da orta sahaya koşuyor, vermiş golü. Hayırdır diye ben de yöneldim o tarafa. Bizimki hakemin yanına kadar var ya atom karınca gibi koştu. Ne önce ne sonra öyle koştuğu görülmedi Şevket’in. Geldi durdu hakemin önünde. “Hocam ya” dedi “İki yazalım şunu gözünü seveyim”. Duyan başladı gülmeye tabi. Biz gülüyoruz rakip gülüyor. Hakem de bişey diyemedi, o da güldü. Taraftar gole seviniyor bu arada ama nası sevinmek. Çıldırıyor bizim hemşeriler. Zannedersin dört taneyi biz atmıştık şimdi beş oldu.

Neyse santrayı yaptılar, iki üç pas sonra bitti zaten maç, elendik. Soyunma odasına doğru yürüyoruz. Hakem “Şevket” dedi. Durdu eleman. Yan hakemler falan ekip halinde gelir ya, geldi bunlar. Tam o tünelin ordayız. “Lan oğlum” dedi hoca, ama hâlâ gülüyor. “Dört sıfır mağlupsun, dakka olmuş doksan artı altı, üçlük atsan nolur lan, bitmiş maç”.

…

– Eee? Şevket ne dedi bilader?
– Şevket bişey diyemedi. Ağlıyodu Şevket.

>> Yıldız Tilbe / Anma Arkadaş / 4’25”