…

…sarsıcı bir gençlik atlattıktan sonra anca kendime gelebilmiştim, neyi kastediyorum? Yani o anı yaşarken bilincim açıktı ama ne yaptığımı bilmiyordum ben, rüyadan rüyaya uyanmak gibi. Hayatımız ve gerçeklerimiz hep böyle değil mi zaten, rüyadan rüyaya uyanıp durduk, işte Allah’ın her kuluna küsmüştüm ama haberim yoktu, sonra bu geçti. Nasıl geçti bilmiyorum, şimdi ne var bunu da bilmiyorum. İşte böyle güneşli bir öğleden sonrası mezarlıkta sakin bir yürüyüş yapar gibi, dindiğimi ve kendime geldiğimi hissettim. Hemen sonra kendime beni yormayan bir arkadaş bulayım dedim, insanı yormayan basit biri. Sonra hayali arkadaşıma acıyıp bu fikirden vazgeçtim,
adam sen kendini rahat bırakır mısın, sakin arkadaş da ne demek…